Iluzjonista próbuje założyć dziecku stojącemu obok na scenie magiczną czapeczkę (mającą rzekomo być pomocną w czarowaniu). Czapka okazuje się za mała. Iluzjonista powiększa ją dwukrotnie, lecz nadal jest za mała. Następuje ponowne dwukrotne powiększenie czapki, ale tym razem nowy kolor (który zyskała przy okazji bycia powiększaną) nie odpowiada gustom dziecka. Iluzjonista kontynuuje zatem powiększanie czapki (w sumie pięciokrotne). Na zakończenie czapka jest tak olbrzymia, że zakrywa całą głowę dziecka, które nic nie widzi.

Iluzjonista przekręca ją na głowie dziecka o 180 stopni, aby mogło ono patrzeć przez otwory na oczy, lecz na tej stronie czapki znajduje się rysunek (na zdjęciu), który wywołuje salwy śmiechu wśród młodych widzów.

Ten żart sceniczny bazuje na specjalnym systemie rozkładania czapki, która po każdorazowym powiększeniu ma inną dekorację. Wykonana z papieru, który powleczony jest plastikiem – powiększa to żywotność rekwizytu.